در قالب word و در 25 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
انسان
موجودي واقعيت گر است . نوزاد انسان از ساعت اول زندگي كه در جستجوي پستان
مادر است ، پستان مادر را به عنوان يك واقعيت جستجو مي كند . تدريجاً كه
جسم و ذهن كودك رشد مي كند به آنجا مي رسد كه ميان خود و اشياء تفكيك مي
كند ؛ اشيائ را به عنوان اموري بيرون از خود و جدا از خود مي نگرد . با
اينكه رابط او و اشياء يك سلسله انديشه است و او از انديشه به عنوان يك
وسيله ، يك رابطة عمل ، استفاده مي كند و مي داند واقعيت اشياء غير از
انديشه هايي است كه او در ذهن خويش دارد .
واقعيتهايي كه انسان از راه
حواس خود درك مي كند كه مجموع آنها را جهان مي ناميم ، اموري هستند كه
خصوصياتي ذيل از آنها جداناشدني است .
1
محدوديت :
موجودات
محسوس و مشهود ما ، از كوچكترين « ذره » تا بزرگترين « ستاره » ، محدودند ،
يعني به يك قطعه مكان خاص و به يك فاصله زمان خاص ، اختصاص دارند ؛ در
خارج آن قطعه از مكان يا آن امتداد از زمان ، وجود ندارند .
بعضي از
موجودات ، مكان بزرگتر و يا زمان طولاني تري را اشغال مي كنند و بعضي مكان
كوچكتر و زمان كوتاه تري را ، اما بالأخره همه محدودند به بخشي از مكان وب ه
قدري از زمان .
2
تغيير :
موجودات جهان همه متغير و متحول و
ناپايدارند . هيچ موجودي در جهان محسوس به يك حال باقي نمي ماند ، يا در
حال رشد و تكامل است و يا در حال فرسودگي و انحطاط . يك موجود مادي محسوس ،
در تمام دورة هستي خود يك دورة مبادلة مستمر را در متن واقعيت خود طي مي
كند ، يا مي گيرد و يا مي دهد ، و يا هم مي گيرد و هم مي دهد ؛ يعني يا
چيزي از واقعيت اشياء ديگر را مي گيرد و جزء واقعيت خود مي سازد و يا چيزي
از واقعيت خود را تحويل بيرون مي دهد و يا هر دو كار را انجام مي دهد ، و
به هر حال هيچ موجود مادي ثابت و يكنواخت باقي نمي ماند . اين خاصيت نيز
شامل عموم موجودات اين جهان مي باشد …
